براى مردمى که تفکر مى کنند

و ما [این] کتاب را بر تو نازل نکردیم مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف کرده‏ اند براى آنان توضیح دهى و [آن] براى مردمى که ایمان مى ‏آورند رهنمود و رحمتى است (۶۴)

و خدا از آسمان آبى فرود آورد و با آن زمین را پس از پژمردنش زنده گردانید قطعا در این [امر] براى مردمى که شنوایى دارند نشانه‏ اى است (۶۵)

و در دامها قطعا براى شما عبرتى است از آنچه در [لابلاى] شکم آنهاست از میان سرگین و خون شیرى ناب به شما مى ‏نوشانیم که براى نوشندگان گواراست (۶۶)

و از میوه درختان خرما و انگور باده مستى‏ بخش و خوراکى نیکو براى خود مى گیرید قطعا در این[ها] براى مردمى که تعقل مى کنند نشانه‏ اى است (۶۷)

و پروردگار تو به زنبور عسل وحى کرد که از پاره‏ اى کوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست [و چفته ‏سازى] مى کنند خانه ‏هایى براى خود درست کن (۶۸)

سپس از همه میوه ‏ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شکم] آن شهدى که به رنگهاى گوناگون است بیرون مى ‏آید در آن براى مردم درمانى است راستى در این [زندگى زنبوران] براى مردمى که تفکر مى کنند نشانه [قدرت الهى] است (۶۹)

+ ترجمه فولادوند

بخوان به نام پروردگارت که آفرید

بخوان به نام پروردگارت که آفرید (۱)

انسان را از علق آفرید (۲)

بخوان و پروردگار تو کریمترین [کریمان] است (۳)

همان کس که به وسیله قلم آموخت (۴)

آنچه را که انسان نمى‏ دانست [بتدریج به او] آموخت (۵)

+ ترجمه فولادوند